પદ્ય

શિલ્પથી નમણી તું પંડે પાતળી છે, હોઠ પર લીધી તો લાગ્યું વાંસળી છે. . આંખ,પાંપણ બહાર ક્યાય પગ ન મુકે, કેટલી તારા વગર એ પાંગળી છે! . એક નજરે આખું ઘર જોતું રહે છે,  તું ગરીબ ઘરમાં બચેલી તાંસળી છે. . જોઇને સહસા તને ઝૂક્યું છે મસ્તક, તું તિલક કરવા...

રોજનો સંગાથ છે, આ હાઇવે તોય સાલો ત્રાસ છે, આ હાઇવે . જ્યાં અકસ્માતો થતા દરરોજના, કો’ક નો તો શ્રાપ છે, આ હાઇવે. . ગામડા તો ત્યાં જ સડવાના સદા, શ્હેર માટે લાભ છે, આ હાઇવે. . ચોતરફ વિસ્તાર પામે છે છતાં, તોય ક્યાં પર્યાપ્ત છે, આ હાઇવે. . રોજ...

એમ એ  ઉભા  છે પ્હેરી ઘરચોળું,  હું બેઠો હૈયે ઉછેરી ઘરચોળું. . રાત આખી ચાંદ ઓઢીને આવી,  ચાંદનીમા જાણે વેરી ઘરચોળું.  . સ્પર્શ એ રીતે મુકી ગ્યા શ્વાસોમાં, લ્યો, હથેળીમાં ઉમેરી ઘરચોળું.  . રાત નાગણ થઈને ડંખે છાતીએ,  અંગ ભીંસે કેવું ઘેરી ઘરચોળું.  . ચાર કાંધે એ સુતુ  સન્નાટો થઈ, ...

આજે આઠવાળી ગાડીનું રિઝરવેશન હતું, મા ભાતું બનાવી રહી હતી. એ ચુપચાપ રાંધણીયામાં જઈને ઉભો રહ્યો.. “અબઘડી થઈ જાશે હો ભઈલા” બોખું મોં બોલ્યું. અને  કરચલીવાળા  હાથ ઝટપટ ચાલવા લાગ્યા.. એ હસીને બહાર નીકળ્યો, ને  ઝડપભેર  હાથમાં પકડી રાખેલી  કાચની શીશીનું બુચ બંધ કરી દીધું.. ઝડબેસલાક! રખેને  એક પળનોય વિલંબ...

એ મા ની આંખો ત્યારે કારણ વગર તરલ થઈ જાય છે! જ્યારે, શહેરમાં રહેતા દિકરાની આંખો પિત્ઝાના રોટલાની કોર પર આંગળાની છાપ જોવા મથે છે..!   રાજુલ ભાનુશાલી    

તને ખબર છે? મારી મિલકતમાં શું છે? એ બ્લેન્કેટ જેમાં હજુ પણ તારી હૂંફ મને વીંટળાય છે એ કોફીનો કપ જેમાં હજું પણ છલકે છે તારા હોઠની ભીનાશ બાલ્કનીમાં બેસવાની તારી એ જીદ હજુ પણ જીદે ચડેલી છે, તેં રોપેલા મોગરામાં અવાર-નવાર ઉગતાં ફૂલ આજે પણ મારા શ્વાસ મહેકાવે છે...

બેઠાં-બેઠાં ચિંતા થઈ ગઈ, મચ્છર માર્યું, હિંસા થઈ ગઈ. . દિલમાં આયાતોની મોસમ, આંખો ભગવતગીતા થઈ ગઈ. . માણસથી મન મોટું થઈ ગ્યું, મનથી મોટી ઈચ્છા થઈ ગઈ. . છે કૈં માણસ જેવી ચિંતા ? કૂતરાની પણ ઈર્ષા થઈ ગઈ. . બગલા કાકા બાવો થઈ ગ્યા, મચ્છી કાકી શિષ્યા થઈ...

તારલાં બે ચાર પાડી મોકલે, ચાંદની એ રાત આખી મોકલે. . માગું હું તો ના ન પાડે એ કદી, હોય ના પાસે તો માગી મોકલે. . સ્મિત જે આપે છે મને જાહેરમાં, આંસુની એ ભેટ છાની મોકલે. . ખ્યાલ મારી ઊંઘનો છે કેટલો! સોલણાં એ પોતે જાગી મોકલે. . પાથરીને...

હું વાંસ અને શ્ચાસની વચ્ચે છું રાધિકે,  હું પ્રેમ અને પ્યાસની વચ્ચે છું રાધિકે. . કણમાં હું નિરાકાર, મદન સૌ મનનો તોય, સંસારને સંન્યાસની વચ્ચે છું રાધિકે. . શોધે જે નજર રોજ સવારે રોટી ઉકરડે, એ ભુખને ઉપવાસની વચ્ચે છું રાધિકે. . કાયમ ભુખથી ભાંભરડા દેતી ગૌરીના, હું માંસ અને...

એથી થોડું રડીને આવ્યા, હમણાં એને મળીને આવ્યા ! . દર્પણ-ઘરમાં ગયેલાં લોકો- બાહર કેવું ડરીને આવ્યાં ! . કોને માટે ઘસ્યું આ કાજળ ? કોને હૈયે વસીને આવ્યાં ? . એ ન્હોતાં તો બીજું શું કરીએ ? એનાં ઘરને અડીને આવ્યા ! . પાટાપિંડી કરો શું એની ? જે...