વાર્તા

કંટાળી હવે હું સાવ. આ પાંચમો છોકરો જોવા માટે આવવાનો હતો. બસ એ જ રૂટીન હોય દર વખતે. ‘મહેમાન’ આવે એટલે અંદરથી ટ્રે લઈને પાણી આપવા આવવાનું, ખાસ ધ્યાન રાખવાનું કે ટ્રે ધ્રુજે નહી. પછી ‘જયશ્રીકૃષ્ણ’ કહીને પોતાની સંસ્કારિતાનો પરિચય આપવાનો. પાછું અંદર જઈને નાસ્તાની પ્લેટ્સ તૈયાર કરવાની અને બહાર...

“બોલો બેન, ખાલી છાંટવાનું છે કે બધું જ કાપી નાખું? ઝાડ પર ચઢેલ કઠિયારાએ મને પૂછ્યું.  “અરે, તું તારે બધું જ વાઢી નાખ… ખાલી થડ રહેવા દેજે. એક તો વરસાદ-પાણીના દિવસો… ને મચ્છરોનો ત્રાસ થઈ ગયો છે.” હું કંટાળેલા શબ્દોમાં બોલી.  “પણ મમ્મી…એમાં કેટલા બધા પક્ષીઓ રોજ આવે છે, તને...

સવારના નવ વાગ્યામાં જ શહેરી વિસ્તારના ભરચક રસ્તા ઉપર સડસડાટ ગાડીઓની આવન-જાવન શરૂ થઈ ગઈ હતી. “જો જે…સાચવજે.” મનુ હાથ પકડી પત્ની ગુંજાને સાઈટ પર લઈ ગયો. ભીલ પહેરવેશમાંય દીપી ઉઠતી ગુંજા અકળાઈ ગઈ. “તું તારે નાનકાને સાચવ. હું તો સરખી જ ચાલું છું.” મનુના હાથમાં રહેલ દીકરાને જોઈને તે...

કોલેજનું કેમ્પસ આજે શણગારેલું હતું. વીસ વર્ષ પછી કોલેજની પહેલી બેચ એ જ કોલેજમાં ફરી મળવાની હતી. વર્ષો પછી સોશિયલ મિડિયાથી ભેગા થયેલા બધા હવે સદેહે મળવાના હતા. કોલેજના એ ખાટા-મીઠા સંસ્મરણો મમળાવવાના હતા! વિદેશમાં સ્થાયી થયેલા, સંજોગો વસાત ન આવી શકેલાં વિદ્યાર્થીઓ ‘ફેસબુક લાઈવ’નો લાભ લઈ શકે એ માટે...

છેવટે પ્રતાપરાય થાક્યા. પેન વચ્ચે મૂકી એમની લાલ ડાયરી બંધ કરી. થાકેલી આંખોને સહેજ દબાવી અને ઘડિયાળ તરફ જોયું. સવારના સાડા ચાર થયેલા. આ નવલકથા લખવામાં તેઓ એટલા ગળાડૂબ થઈ ગયેલા કે સતત કલાકોના કલાક એની પાછળ કાઢી નાખતા. ‘આ વાર્તા એવી બનશે કે વાંચનારને મૂકવાનું મન નહીં થાય.’ મનમાં...

ઘરમાંથી બા-બાપુજીના ફોટા ઉતાર્યાં. બાપુના ફોટામાં એમનો ચહેરો પ્રતિબિંબિત થયો, જાણે આબેહુબ બાપુજી. પરિસ્થિતિએ એને પણ બાપુજીની જગ્યાએ લાવીને મૂકી દીધો આજે. ફોટાને બેગમાં મૂક્યાં. ગામના ઘરમાં દિવાલ પર ખીલી મારી, લાકડાની પટ્ટી પર ત્રાંસા રહે એમ તારથી બાંધેલા ફોટા જોતો ત્યારે એમ લાગતું કે જાણે હમાણાં આવીને બા-બાપુજી એને...